غم عشق تو از غمها نجاتست
مرا خاک درت آب حیاتست

نمی‌جویم نجات از بند عشقت
چه بندست آنکه خوشتر از نجاتست

مرا گویند راه عشق مسپر
من و سودای عشق این ترهاتست

ز لعب دو رخت بر نطع خوبی
مه اندر چارخانه شاه ماتست

دل و دین می‌بری و عهد و قولت
چو حال و کار دنیا بی‌ثباتست

عنایت بر سر هجرم به آیین
هم از جور قدیم و حادثاتست

چنان ترسد دل از هجر تو گویی
شب هجران تو روز وفاتست

به جان و دل ز دیوان جمالت
امیر عشق را بر من براتست

براتی گر شود راجع چه باشد
نه خط مجد دین شمس الکفاتست