۲۸۶ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۲۴

دریاب که دل برفت و تن هم بنماند
وان سایه که بد نشان من هم بنماند

من در غم تو نماندم این خود سخن است
کاینجا که منم جای سخن هم بنماند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۲۳
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.