۳۷۲ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۵۷

مرغی که نوای درد راند عشق است
پیکی که زبان غیب داند عشق است

هستی که به نیستیت خواند عشق است
و آنچ از تو تو را باز رهاند عشق است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۵۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.