۳۴۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۶۰

نزل عشقت جان شیرین آورم
هدیهٔ زلفت دل و دین آورم

چون شراب تلخ و شیرین درکشی
پیشکش صد جان شیرین آورم

پیش عناب لبت عناب‌وار
روی خون آلوده پر چین آورم

پیش بالای تو هم بالای تو
گوهر از چشم جهان بین آورم

واپسین یار منی در عشق تو
روز برنائی به پیشین آورم

چون به یادت کعبتین گیرم به کف
کعبتین را نقش پروین آورم

نیم رو خاکین چو بوسم پای تو
بر سر از تو تاج تمکین آورم

عاشقان دل دادن آئین کرده‌اند
من به تو جان دادن آئین آورم

عار چون داری ز خاقانی که فخر
از در تاج سلاطین آورم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.