۴۶۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۸۴

بتی کز طرف شب مه را وطن ساخت
ز سنبل سایبان بر یاسمن ساخت

نه بس بود آنکه جزعش دل شکن بود
بشد یاقوت را پیمان شکن ساخت

دروغ است آن کجا گویند کز سنگ
فروغ خور عقیق اندر یمن ساخت

دل یار است سنگین پس چه معنی
که عشق او عقیق از چشم من ساخت

من از دل آن زمانی دست شستم
که شد در زلف آن دلبر وطن ساخت

کنون اندوه دل هم دل خورد ز آنک
هلاک خویشتن از خویشتن ساخت

به کرم پیله می‌ماند دل من
که خود را هم به دست خود کفن ساخت

ز خاقانی چه خواهد دیگر این دل
نه بس کورا به محنت ممتحن ساخت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.