جز به چشم عظمت هر که درو در نگرد
مژه در دیدهٔ او خار مغیلان گردد

گر نسیم کرمش بر در دوزخ به جهد
هاویه خوبتر از روضهٔ رضوان گردد

هنرش هست فراوان گهرش هست نکو
چون شجر نیک بود میوه فراوان گردد