۳۱۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۵۷

به صفت گر چه نقش بی جانم
به نگاری و عاشقی مانم

گه چو عشاق جفت صد ماتم
گه چو معشوق جفت صد جانم

به دور نگم چو روی و موی نگار
زان که هم کفرم و هم ایمانم

گر به شکلم نگه کنی اینم
ور به خطم نگه کنی آنم

گه چو بالای عاشقان کوژم
گه چو لبهای یار خندانم

گه خمیده چو قد عشاقم
گه شکسته چو زلف جانانم

صفت خد و زلف معشوقم
تاج سرهای عاشقان زانم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.