۳۴۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۷۳

من ترا ام حلقه در گوش ای پسر
پیش خود میدار و مفروش ای پسر

جام می بستان ز ساقی ای صنم
بوسه‌ای ده زان لب نوش ای پسر

چنگ بستان و قلندروار زن
تا به جان باز آورم هوش ای پسر

آنچه هجران تو با ما کرد دی
با خیالت گفته‌ام دوش ای پسر
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.