زینهاد این یادگار از دست رفت
در غم تو روزگار از دست رفت

چون مرا دل بود با او برقرار
دل شد و با دل قرار از دست رفت

سیم و زر بودی مرا و صبر و هوش
در غم تو هر چهار از دست رفت

پای من در دام تو بس سخت ماند
گر نگیری دست کار از دست رفت

یار بودی مر مرا از روی مهر
یاری اکنون کن که یار از دست رفت

اینهمه خوارست کاندر عاشقی
چون سنایی صد هزار از دست رفت