تا دل لایعقلم دیوانه شد
در جهان عشق تو افسانه شد

آشنایی یافت با سودای تو
وز همه کار جهان بیگانه شد

پیش شمع روی چون خورشید تو
صد هزاران جان و دل پروانه شد

مرغ عقل و جان اسیر دام تو
همچو آدم از پی یک دانه شد

نه که مرغ جان ز خانه رفته بود
ره بیاموخت و به سوی خانه شد

بود تردامن در اول چون زنان
وآخر اندر کار تو مردانه شد

مردیش این بود کاندر عشق تو
مست پیشت آمد و دیوانه شد

می‌ندانم تا دل عطار هیچ
شد تو را شایسته هرگز یا نشد