۳۵۲ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۰۲

آن رفته که بود دل بدو مشغولم
وافکنده به شمشیر جفا مقتولم

بازآمد و آن رونق پارینش نیست
خط خویشتن آورد که من مغرولم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۰۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.