و من كلام له عليه‌السلام في وقت الشورى
(در سال 23 هجرى وقتى در شوراى شش نفره تنها با تأييد داماد عثمان «عبد الرحمن» به عثمان رأى دادند و حقائق مسلّم را ناديده گرفتند، فرمود)

لَنْ يُسْرِعَ أَحَدٌ قَبْلِي إِلَى دَعْوَةِ حَقٍّ وَ صِلَةِ رَحِمٍ وَ عَائِدَةِ كَرَمٍ
مردم! هيچ كس پيش از من در پذيرش دعوت حق شتاب نداشت، و چون من كسى در صلۀ رحم، و بخشش فراوان تلاش نكرد

فَاسْمَعُوا قَوْلِي وَ عُوا مَنْطِقِي
پس به سخن من گوش فرا دهيد، و منطق مرا در يابيد

عَسَى أَنْ تَرَوْا هَذَا اَلْأَمْرَ مِنْ بَعْدِ هَذَا اَلْيَوْمِ تُنْتَضَى فِيهِ اَلسُّيُوفُ
كه در آينده‌اى نه چندان دور براى تصاحب خلافت شمشيرها كشيده شده

وَ تُخَانُ فِيهِ اَلْعُهُودُ
و عهد و پيمان‌ها شكسته خواهد شد

حَتَّى يَكُونَ بَعْضُكُمْ أَئِمَّةً لِأَهْلِ اَلضَّلاَلَةِ
تا آن كه بعضى از شما پيشواى گمراهان

وَ شِيعَةً لِأَهْلِ اَلْجَهَالَةِ
و پيرو جاهلان خواهيد شد