و من كلام له عليه‌السلام لأبي ذر رحمه الله لما أخرج إلى الربذة
(در سال 30 هجرى وقتى كه عثمان، حضرت ابا ذر را به بيابان خشك ربذه تبعيد مى‌كرد، فرمانى صادر كرد كه كسى حق ندارد او را بدرقه كند. امام عليه السّلام و فرزندانش اعتنايى به آن نكرده و ابا ذر را بدرقه كردند. ايشان به هنگام بدرقه او فرمود)

يَا أَبَا ذَرٍّ إِنَّكَ غَضِبْتَ لِلَّهِ فَارْجُ مَنْ غَضِبْتَ لَهُ
اى ابا ذر! همانا تو براى خدا به خشم آمدى، پس اميد به كسى داشته باش كه به خاطر او غضبناك شدى

إِنَّ اَلْقَوْمَ خَافُوكَ عَلَى دُنْيَاهُمْ وَ خِفْتَهُمْ عَلَى دِينِكَ
اين مردم براى دنياى خود از تو ترسيدند، و تو بر دين خويش از آنان ترسيدى

فَاتْرُكْ فِي أَيْدِيهِمْ مَا خَافُوكَ عَلَيْهِ
پس دنيا را كه به خاطر آن از تو ترسيدند به خودشان واگذار

وَ اُهْرُبْ مِنْهُمْ بِمَا خِفْتَهُمْ عَلَيْهِ
و با دين خود كه براى آن ترسيدى از اين مردم بگريز

فَمَا أَحْوَجَهُمْ إِلَى مَا مَنَعْتَهُمْ
اين دنيا پرستان چه محتاجند به آنچه كه تو آنان را از آن ترساندى

وَ مَا أَغْنَاكَ عَمَّا مَنَعُوكَ
و چه بى نيازى از آنچه آنان تو را منع كردند

وَ سَتَعْلَمُ مَنِ اَلرَّابِحُ غَداً وَ اَلْأَكْثَرُ حُسَّداً
و به زودى خواهى يافت كه چه كسى فردا سود مى‌برد؟ و چه كسى بر او بيشتر حسد مى‌ورزند

وَ لَوْ أَنَّ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرَضِينَ كَانَتَا عَلَى عَبْدٍ رَتْقاً ثُمَّ اِتَّقَى اَللَّهَ لَجَعَلَ اَللَّهُ لَهُ مِنْهُمَا مَخْرَجاً
اگر آسمان و زمين درهاى خود را بر روى بنده‌اى ببندند و او از خدا بترسد، خداوند راه نجاتى از ميان آن دو براى او خواهد گشود

لاَ يُؤْنِسَنَّكَ إِلاَّ اَلْحَقُّ وَ لاَ يُوحِشَنَّكَ إِلاَّ اَلْبَاطِلُ
آرامش خود را تنها در حق جستجو كن، و جز باطل چيزى تو را به وحشت نيندازد

فَلَوْ قَبِلْتَ دُنْيَاهُمْ لَأَحَبُّوكَ
اگر تو دنياى اين مردم را مى‌پذيرفتى، تو را دوست داشتند

وَ لَوْ قَرَضْتَ مِنْهَا لَأَمَّنُوكَ
و اگر سهمى از آن بر مى‌گرفتى دست از تو بر مى‌داشتند