و من خطبة له عليه‌السلام
ترجمه خطبه 104

أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ اَللَّهَ سُبْحَانَهُ بَعَثَ مُحَمَّداً صلى‌الله‌عليه‌وآله وَ لَيْسَ أَحَدٌ مِنَ اَلْعَرَبِ يَقْرَأُ كِتَاباً
پس از ستايش پروردگار، همانا خداوند سبحان، حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را مبعوث فرمود، در روزگارانى كه عرب كتابى نخوانده

وَ لاَ يَدَّعِي نُبُوَّةً وَ لاَ وَحْياً
و ادّعاى وحى و پيامبرى نداشت

فَقَاتَلَ بِمَنْ أَطَاعَهُ مَنْ عَصَاهُ
پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله و سلّم با يارانش به مبارزه با مخالفان پرداخت

يَسُوقُهُمْ إِلَى مَنْجَاتِهِمْ
تا آنان را به سر منزل نجات كشاند

وَ يُبَادِرُ بِهِمُ اَلسَّاعَةَ أَنْ تَنْزِلَ بِهِمْ
و پيش از آن كه مرگشان فرا رسد آنان را به رستگارى رساند

يَحْسِرُ اَلْحَسِيرُ
با خستگان مدارا كرد

وَ يَقِفُ اَلْكَسِيرُ
و شكسته حالان را زير بال گرفت

فَيُقِيمُ عَلَيْهِ حَتَّى يُلْحِقَهُ غَايَتَهُ إِلاَّ هَالِكاً لاَ خَيْرَ فِيهِ
تا همه را به راه راست هدايت فرمود، جز آنان كه راه گمراهى پيمودند. و در آنها خيرى نبود

حَتَّى أَرَاهُمْ مَنْجَاتَهُمْ
همه را نجات داد

وَ بَوَّأَهُمْ مَحَلَّتَهُمْ
و در جايگاه مناسب رستگارى، استقرارشان بخشيد

فَاسْتَدَارَتْ رَحَاهُمْ
تا آن كه آسياب زندگى آنان به چرخش در آمد

وَ اِسْتَقَامَتْ قَنَاتُهُمْ
و نيزۀ‌شان تيز شد

وَ اَيْمُ اَللَّهِ لَقَدْ كُنْتُ مِنْ سَاقَتِهَا حَتَّى تَوَلَّتْ بِحَذَافِيرِهَا
به خدا سوگند! من در دنبالۀ آن سپاه بودم، تا باطل شكست خورد و عقب نشست

وَ اِسْتَوْسَقَتْ فِي قِيَادِهَا
و همه رهبرى اسلام را فرمانبردار شدند

مَا ضَعُفْتُ وَ لاَ جَبُنْتُ وَ لاَ خُنْتُ وَ لاَ وَهَنْتُ
در اين راه هرگز ناتوان نشدم، و نترسيدم، و خيانت نكردم، و سستى در من راه نيافت

وَ اَيْمُ اَللَّهِ لَأَبْقُرَنَّ اَلْبَاطِلَ حَتَّى أُخْرِجَ اَلْحَقَّ مِنْ خَاصِرَتِهِ
به خدا سوگند! درون باطل را مى‌شكافم تا حق را از پهلويش بيرون كشم

قال السيد الشريف الرضي و قد تقدم مختار هذه الخطبة
مى‌گويم: (جملات برگزيدۀ اين خطبه را در خطبۀ 33 نيز آورده‌ايم

إلا أنني وجدتها في هذه الرواية على خلاف ما سبق من زيادة و نقصان
چون در اين نقل اندك تفاوتى وجود داشت

فأوجبت الحال إثباتها ثانية
بار ديگر جداگانه آن را آورده‌ام