۳۱۳ بار خوانده شده
و من خطبة له عليه‌السلام و فيها بيان صفات الحق جل جلاله
علم الهى
ثم عظة الناس بالتقوى و المشورة
قَدْ عَلِمَ اَلسَّرَائِرَ
خدا به تمام اسرار نهان آگاه
وَ خَبَرَ اَلضَّمَائِرَ
و از باطن همه با خبر است
لَهُ اَلْإِحَاطَةُ بِكُلِّ شَيْءٍ
به همه چيز احاطه دارد
وَ اَلْغَلَبَةُ لِكُلِّ شَيْءٍ
و بر همه چيز غالب و پيروز
وَ اَلْقُوَّةُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ
و بر همه چيز تواناست
عظة الناس
پندهاى ارزشمند
فَلْيَعْمَلِ اَلْعَامِلُ مِنْكُمْ فِي أَيَّامِ مَهَلِهِ
هر كس از شما در روزگارانى كه مهلت دارد به اعمال نيكو بپردازد
قَبْلَ إِرْهَاقِ أَجَلِهِ
پيش از آن كه مرگ فرا رسد
وَ فِي فَرَاغِهِ قَبْلَ أَوَانِ شُغُلِهِ
و در ايّام فراغت پاك باشد، پيش از آن كه گرفتار شود
وَ فِي مُتَنَفَّسِهِ قَبْلَ أَنْ يُؤْخَذَ بِكَظَمِهِ
و در ايّام رهايى نيكوكار باشد، پيش از آن كه مرگ گلوگاه او را بفشارد
وَ لْيُمَهِّدْ لِنَفْسِهِ وَ قَدَمِهِ
پس براى خود و جايى كه مى‌رود آماده باشد
وَ لْيَتَزَوَّدْ مِنْ دَارِ ظَعْنِهِ لِدَارِ إِقَامَتِهِ
و در اين دنيا كه محل كوچ كردن است براى منزلگاه ابدى، توشه‌اى بردارد
فَاللَّهَ اَللَّهَ أَيُّهَا اَلنَّاسُ فِيمَا اِسْتَحْفَظَكُمْ مِنْ كِتَابِهِ
پس اى مردم! خدا را! پروا كنيد، براى حفظ قرآن، كه از شما خواسته
وَ اِسْتَوْدَعَكُمْ مِنْ حُقُوقِهِ
و حقوقى كه نزد شما سپرده است
فَإِنَّ اَللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ يَخْلُقْكُمْ عَبَثاً
پس همانا خداى سبحان شما را بيهوده نيافريد
وَ لَمْ يَتْرُكْكُمْ سُدًى
و به حال خود وا نگذاشت
وَ لَمْ يَدَعْكُمْ فِي جَهَالَةٍ وَ لاَ عَمًى
و در گمراهى و كورى رها نساخته است
قَدْ سَمَّى آثَارَكُمْ
كردارتان را بيان فرموده
وَ عَلِمَ أَعْمَالَكُمْ
و از اعمال شما با خبر است
وَ كَتَبَ آجَالَكُمْ
و سر آمد زندگى شما را مشخّص كرد
وَ أَنْزَلَ عَلَيْكُمُ اَلْكِتَابَ تِبْيٰاناً لِكُلِّ شَيْءٍ
و «كتابى بر شما نازل كرد كه روشنگر همه چيز است
وَ عَمَّرَ فِيكُمْ نَبِيَّهُ أَزْمَاناً
پيامبرش را مدّتى در ميان شما قرار داد
حَتَّى أَكْمَلَ لَهُ وَ لَكُمْ فِيمَا أَنْزَلَ مِنْ كِتَابِهِ دِينَهُ اَلَّذِي رَضِيَ لِنَفْسِهِ
تا براى او و شما، دين را به اكمال رساند، و آنچه در قرآن نازل شد و مايۀ رضاى الهى است تحقّق بخشد
وَ أَنْهَى إِلَيْكُمْ عَلَى لِسَانِهِ مَحَابَّهُ
و با زبان پيامبرش، كارهاى خوشايند و ناخوشايند، بايدها و نبايدها را ابلاغ كرد
مِنَ اَلْأَعْمَالِ وَ مَكَارِهَهُ
وَ نَوَاهِيَهُ وَ أَوَامِرَهُ
و اوامر و نواهى را آموزش داد
وَ أَلْقَى إِلَيْكُمُ اَلْمَعْذِرَةَ
و راه عذر را بر شما بست
وَ اِتَّخَذَ عَلَيْكُمُ اَلْحُجَّةَ
و حجّت را تمام كرد
وَ قَدَّمَ إِلَيْكُمْ بِالْوَعِيدِ
پيش از كيفر، شما را تهديد كرد
وَ أَنْذَرَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذٰابٍ شَدِيدٍ
و از عذاب‌هاى سختى كه در پيش روى داريد ترساند
فَاسْتَدْرِكُوا بَقِيَّةَ أَيَّامِكُمْ
پس باز ماندۀ ايّام خويش را دريابيد
وَ اِصْبِرُوا لَهَا أَنْفُسَكُمْ
و صبر و بردبارى در برابر ناروايى‌ها پيشه كنيد
فَإِنَّهَا قَلِيلٌ فِي كَثِيرِ اَلْأَيَّامِ
چرا كه عمر باقى ماندۀ برابر روزهاى زيادى كه به غفلت گذرانديد و روى گردان از پندها بوديد، بسيار كم است
اَلَّتِي تَكُونُ مِنْكُمْ فِيهَا اَلْغَفْلَةُ
وَ اَلتَّشَاغُلُ عَنِ اَلْمَوْعِظَةِ
وَ لاَ تُرَخِّصُوا لِأَنْفُسِكُمْ
به خودش بيش از اندازه آزادى ندهيد
فَتَذْهَبَ بِكُمُ اَلرُّخَصُ مَذَاهِبَ اَلظَّلَمَةِ
كه شما را به ستمگرى مى‌كشاند
وَ لاَ تُدَاهِنُوا
و با نفس سازشكارى و سستى روا مداريد
فَيَهْجُمَ بِكُمُ اَلْإِدْهَانُ عَلَى اَلْمَعْصِيَةِ
كه ناگهان در درون گناه سقوط مى‌كنيد
عِبَادَ اَللَّهِ
اى بندگان خدا
إِنَّ أَنْصَحَ اَلنَّاسِ لِنَفْسِهِ أَطْوَعُهُمْ لِرَبِّهِ
آن كس كه نسبت به خود خير خواهى او بيشتر است، در برابر خدا، از همه كس فرمانبردارتر است
وَ إِنَّ أَغَشَّهُمْ لِنَفْسِهِ أَعْصَاهُمْ لِرَبِّهِ
و آن كس كه خويشتن را بيشتر مى‌فريبد، نزد خدا گناه كارترين انسان‌ها است
وَ اَلْمَغْبُونُ مَنْ غَبَنَ نَفْسَهُ
زيانكار واقعى كسى است كه خود را بفريبد
وَ اَلْمَغْبُوطُ مَنْ سَلِمَ لَهُ دِينُهُ
و آن كس مورد غبطه است و بر او رشك مى‌برند كه دين او سالم باشد
وَ اَلسَّعِيدُ مَنْ وُعِظَ بِغَيْرِهِ
سعادتمند كسى است كه از زندگى ديگران عبرت آموزد
وَ اَلشَّقِيُّ مَنِ اِنْخَدَعَ لِهَوَاهُ وَ غُرُورِهِ
و شقاوتمند كسى است كه فريب هوا و هوس‌ها را بخورد
وَ اِعْلَمُوا أَنَّ يَسِيرَ اَلرِّيَاءِ شِرْكٌ
آگاه باشيد! رياكارى و تظاهر، و هر چند اندك باشد شرك است
وَ مُجَالَسَةَ أَهْلِ اَلْهَوَى مَنْسَاةٌ لِلْإِيمَانِ
و همنشينى با هوا پرستان ايمان را به دست فراموشى مى‌سپارد
وَ مَحْضَرَةٌ لِلشَّيْطَانِ
و شيطان را حاضر مى‌كند
جَانِبُوا اَلْكَذِبَ فَإِنَّهُ مُجَانِبٌ لِلْإِيمَانِ
از دروغ بر كنار باشيد كه با ايمان فاصله دارد
اَلصَّادِقُ عَلَى شَفَا مَنْجَاةٍ وَ كَرَامَةٍ
راستگو در راه نجات و بزرگوارى است
وَ اَلْكَاذِبُ عَلَى شَرَفِ مَهْوَاةٍ وَ مَهَانَةٍ
اما دروغگو بر لب پرتگاه هلاك و خوارى است
وَ لاَ تَحَاسَدُوا
حسد نورزيد
فَإِنَّ اَلْحَسَدَ يَأْكُلُ اَلْإِيمَانَ
كه حسد ايمان را چونان آتشى كه هيزم را خاكستر كند، نابود مى‌سازد
كَمَا تَأْكُلُ اَلنَّارُ اَلْحَطَبَ
وَ لاَ تَبَاغَضُوا فَإِنَّهَا اَلْحَالِقَةُ
با يكديگر دشمنى و كينه توزى نداشته باشيد كه نابود كنندۀ هر چيزى است
وَ اِعْلَمُوا أَنَّ اَلْأَمَلَ يُسْهِي اَلْعَقْلَ
بدانيد كه آرزوهاى دور و دراز عقل را غافل
وَ يُنْسِي اَلذِّكْرَ
و ياد خدا را به فراموشى مى‌سپارد
فَأَكْذِبُوا اَلْأَمَلَ فَإِنَّهُ غُرُورٌ
آرزوهاى ناروا را دروغ انگاريد كه آرزوها فريبنده‌اند
وَ صَاحِبُهُ مَغْرُورٌ
و صاحبش فريب خورده
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
علم الهى
ثم عظة الناس بالتقوى و المشورة
قَدْ عَلِمَ اَلسَّرَائِرَ
خدا به تمام اسرار نهان آگاه
وَ خَبَرَ اَلضَّمَائِرَ
و از باطن همه با خبر است
لَهُ اَلْإِحَاطَةُ بِكُلِّ شَيْءٍ
به همه چيز احاطه دارد
وَ اَلْغَلَبَةُ لِكُلِّ شَيْءٍ
و بر همه چيز غالب و پيروز
وَ اَلْقُوَّةُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ
و بر همه چيز تواناست
عظة الناس
پندهاى ارزشمند
فَلْيَعْمَلِ اَلْعَامِلُ مِنْكُمْ فِي أَيَّامِ مَهَلِهِ
هر كس از شما در روزگارانى كه مهلت دارد به اعمال نيكو بپردازد
قَبْلَ إِرْهَاقِ أَجَلِهِ
پيش از آن كه مرگ فرا رسد
وَ فِي فَرَاغِهِ قَبْلَ أَوَانِ شُغُلِهِ
و در ايّام فراغت پاك باشد، پيش از آن كه گرفتار شود
وَ فِي مُتَنَفَّسِهِ قَبْلَ أَنْ يُؤْخَذَ بِكَظَمِهِ
و در ايّام رهايى نيكوكار باشد، پيش از آن كه مرگ گلوگاه او را بفشارد
وَ لْيُمَهِّدْ لِنَفْسِهِ وَ قَدَمِهِ
پس براى خود و جايى كه مى‌رود آماده باشد
وَ لْيَتَزَوَّدْ مِنْ دَارِ ظَعْنِهِ لِدَارِ إِقَامَتِهِ
و در اين دنيا كه محل كوچ كردن است براى منزلگاه ابدى، توشه‌اى بردارد
فَاللَّهَ اَللَّهَ أَيُّهَا اَلنَّاسُ فِيمَا اِسْتَحْفَظَكُمْ مِنْ كِتَابِهِ
پس اى مردم! خدا را! پروا كنيد، براى حفظ قرآن، كه از شما خواسته
وَ اِسْتَوْدَعَكُمْ مِنْ حُقُوقِهِ
و حقوقى كه نزد شما سپرده است
فَإِنَّ اَللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ يَخْلُقْكُمْ عَبَثاً
پس همانا خداى سبحان شما را بيهوده نيافريد
وَ لَمْ يَتْرُكْكُمْ سُدًى
و به حال خود وا نگذاشت
وَ لَمْ يَدَعْكُمْ فِي جَهَالَةٍ وَ لاَ عَمًى
و در گمراهى و كورى رها نساخته است
قَدْ سَمَّى آثَارَكُمْ
كردارتان را بيان فرموده
وَ عَلِمَ أَعْمَالَكُمْ
و از اعمال شما با خبر است
وَ كَتَبَ آجَالَكُمْ
و سر آمد زندگى شما را مشخّص كرد
وَ أَنْزَلَ عَلَيْكُمُ اَلْكِتَابَ تِبْيٰاناً لِكُلِّ شَيْءٍ
و «كتابى بر شما نازل كرد كه روشنگر همه چيز است
وَ عَمَّرَ فِيكُمْ نَبِيَّهُ أَزْمَاناً
پيامبرش را مدّتى در ميان شما قرار داد
حَتَّى أَكْمَلَ لَهُ وَ لَكُمْ فِيمَا أَنْزَلَ مِنْ كِتَابِهِ دِينَهُ اَلَّذِي رَضِيَ لِنَفْسِهِ
تا براى او و شما، دين را به اكمال رساند، و آنچه در قرآن نازل شد و مايۀ رضاى الهى است تحقّق بخشد
وَ أَنْهَى إِلَيْكُمْ عَلَى لِسَانِهِ مَحَابَّهُ
و با زبان پيامبرش، كارهاى خوشايند و ناخوشايند، بايدها و نبايدها را ابلاغ كرد
مِنَ اَلْأَعْمَالِ وَ مَكَارِهَهُ
وَ نَوَاهِيَهُ وَ أَوَامِرَهُ
و اوامر و نواهى را آموزش داد
وَ أَلْقَى إِلَيْكُمُ اَلْمَعْذِرَةَ
و راه عذر را بر شما بست
وَ اِتَّخَذَ عَلَيْكُمُ اَلْحُجَّةَ
و حجّت را تمام كرد
وَ قَدَّمَ إِلَيْكُمْ بِالْوَعِيدِ
پيش از كيفر، شما را تهديد كرد
وَ أَنْذَرَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذٰابٍ شَدِيدٍ
و از عذاب‌هاى سختى كه در پيش روى داريد ترساند
فَاسْتَدْرِكُوا بَقِيَّةَ أَيَّامِكُمْ
پس باز ماندۀ ايّام خويش را دريابيد
وَ اِصْبِرُوا لَهَا أَنْفُسَكُمْ
و صبر و بردبارى در برابر ناروايى‌ها پيشه كنيد
فَإِنَّهَا قَلِيلٌ فِي كَثِيرِ اَلْأَيَّامِ
چرا كه عمر باقى ماندۀ برابر روزهاى زيادى كه به غفلت گذرانديد و روى گردان از پندها بوديد، بسيار كم است
اَلَّتِي تَكُونُ مِنْكُمْ فِيهَا اَلْغَفْلَةُ
وَ اَلتَّشَاغُلُ عَنِ اَلْمَوْعِظَةِ
وَ لاَ تُرَخِّصُوا لِأَنْفُسِكُمْ
به خودش بيش از اندازه آزادى ندهيد
فَتَذْهَبَ بِكُمُ اَلرُّخَصُ مَذَاهِبَ اَلظَّلَمَةِ
كه شما را به ستمگرى مى‌كشاند
وَ لاَ تُدَاهِنُوا
و با نفس سازشكارى و سستى روا مداريد
فَيَهْجُمَ بِكُمُ اَلْإِدْهَانُ عَلَى اَلْمَعْصِيَةِ
كه ناگهان در درون گناه سقوط مى‌كنيد
عِبَادَ اَللَّهِ
اى بندگان خدا
إِنَّ أَنْصَحَ اَلنَّاسِ لِنَفْسِهِ أَطْوَعُهُمْ لِرَبِّهِ
آن كس كه نسبت به خود خير خواهى او بيشتر است، در برابر خدا، از همه كس فرمانبردارتر است
وَ إِنَّ أَغَشَّهُمْ لِنَفْسِهِ أَعْصَاهُمْ لِرَبِّهِ
و آن كس كه خويشتن را بيشتر مى‌فريبد، نزد خدا گناه كارترين انسان‌ها است
وَ اَلْمَغْبُونُ مَنْ غَبَنَ نَفْسَهُ
زيانكار واقعى كسى است كه خود را بفريبد
وَ اَلْمَغْبُوطُ مَنْ سَلِمَ لَهُ دِينُهُ
و آن كس مورد غبطه است و بر او رشك مى‌برند كه دين او سالم باشد
وَ اَلسَّعِيدُ مَنْ وُعِظَ بِغَيْرِهِ
سعادتمند كسى است كه از زندگى ديگران عبرت آموزد
وَ اَلشَّقِيُّ مَنِ اِنْخَدَعَ لِهَوَاهُ وَ غُرُورِهِ
و شقاوتمند كسى است كه فريب هوا و هوس‌ها را بخورد
وَ اِعْلَمُوا أَنَّ يَسِيرَ اَلرِّيَاءِ شِرْكٌ
آگاه باشيد! رياكارى و تظاهر، و هر چند اندك باشد شرك است
وَ مُجَالَسَةَ أَهْلِ اَلْهَوَى مَنْسَاةٌ لِلْإِيمَانِ
و همنشينى با هوا پرستان ايمان را به دست فراموشى مى‌سپارد
وَ مَحْضَرَةٌ لِلشَّيْطَانِ
و شيطان را حاضر مى‌كند
جَانِبُوا اَلْكَذِبَ فَإِنَّهُ مُجَانِبٌ لِلْإِيمَانِ
از دروغ بر كنار باشيد كه با ايمان فاصله دارد
اَلصَّادِقُ عَلَى شَفَا مَنْجَاةٍ وَ كَرَامَةٍ
راستگو در راه نجات و بزرگوارى است
وَ اَلْكَاذِبُ عَلَى شَرَفِ مَهْوَاةٍ وَ مَهَانَةٍ
اما دروغگو بر لب پرتگاه هلاك و خوارى است
وَ لاَ تَحَاسَدُوا
حسد نورزيد
فَإِنَّ اَلْحَسَدَ يَأْكُلُ اَلْإِيمَانَ
كه حسد ايمان را چونان آتشى كه هيزم را خاكستر كند، نابود مى‌سازد
كَمَا تَأْكُلُ اَلنَّارُ اَلْحَطَبَ
وَ لاَ تَبَاغَضُوا فَإِنَّهَا اَلْحَالِقَةُ
با يكديگر دشمنى و كينه توزى نداشته باشيد كه نابود كنندۀ هر چيزى است
وَ اِعْلَمُوا أَنَّ اَلْأَمَلَ يُسْهِي اَلْعَقْلَ
بدانيد كه آرزوهاى دور و دراز عقل را غافل
وَ يُنْسِي اَلذِّكْرَ
و ياد خدا را به فراموشى مى‌سپارد
فَأَكْذِبُوا اَلْأَمَلَ فَإِنَّهُ غُرُورٌ
آرزوهاى ناروا را دروغ انگاريد كه آرزوها فريبنده‌اند
وَ صَاحِبُهُ مَغْرُورٌ
و صاحبش فريب خورده
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:ضرورت عبرت و پندپذيرى
گوهر بعدی:الگوى انسان كامل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
