و من كلام له عليه‌السلام لما هرب مصقلة بن هبيرة الشيباني إلى معاوية
ترجمه خطبه 44

و كان قد ابتاع سبي بني ناجية من عامل أمير المؤمنين عليه‌السلام و أعتقهم
(در سال 38 هجرى يكى از فرمانداران امام به نام مصقلة بن هبيرة، اسيران بنى ناجيه را از فرمانده لشكر آن حضرت خريد و آزاد كرد

فلما طالبه بالمال خاس به و هرب إلى الشام
امّا وقتى از او غرامت خواستند به طرف معاويه فرار كرد)

قَبَّحَ اَللَّهُ مَصْقَلَةَ
خدا روى مصقله را زشت گرداند

فَعَلَ فِعْلَ اَلسَّادَةِ
كار بزرگواران را انجام داد

وَ فَرَّ فِرَارَ اَلْعَبِيدِ
امّا خود چونان بردگان فرار كرد

فَمَا أَنْطَقَ مَادِحَهُ حَتَّى أَسْكَتَهُ وَ لاَ صَدَّقَ وَاصِفَهُ حَتَّى بَكَّتَهُ
هنوز ثنا خوان به مدّاحى او برنخاسته بود كه او را ساكت كرد، هنوز سخن ستايشگر او به پايان نرسيده بود كه آنها را به زحمت انداخت

وَ لَوْ أَقَامَ لَأَخَذْنَا مَيْسُورَهُ
امّا اگر مردانه ايستاده بود همان مقدار كه داشت از او مى‌پذيرفتيم

وَ اِنْتَظَرْنَا بِمَالِهِ وُفُورَهُ
و تا هنگام قدرت و توانايى به او مهلت مى‌داديم