و من خطبة له عليه‌السلام و هي كلمة جامعة للعظة و الحكمة
(اين خطبه بخشى از خطبۀ 167 است كه در سال 35 هجرى در آغاز خلافت ايراد فرمود)

فَإِنَّ اَلْغَايَةَ أَمَامَكُمْ
قيامت پيش روى شما

وَ إِنَّ وَرَاءَكُمُ اَلسَّاعَةَ تَحْدُوكُمْ
و مرگ در پشت سر، شما را مى‌راند.

تَخَفَّفُوا تَلْحَقُوا
سبكبار شويد تا برسيد.

فَإِنَّمَا يُنْتَظَرُ بِأَوَّلِكُمْ آخِرُكُمْ
همانا آنان كه رفتند در انتظار رسيدن شمايند.

قال السيد الشريف أقول إن هذا الكلام لو وزن بعد كلام الله سبحانه و بعد كلام رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله بكل كلام لمال به راجحا و برز عليه سابقا
مى‌گويم: (اين سخن امام عليه السّلام پس از سخن خدا و پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم با هر سخنى سنجيده شود بر آن برترى دارد و از آن پيشى مى‌گيرد

فأما قوله عليه‌السلام تخففوا تلحقوا
و از جملۀ «سبكبار شويد تا برسيد»

فما سمع كلام أقل منه مسموعا و لا أكثر منه محصولا
كلامى كوتاهتر و پر معنى‌تر از آن شنيده نشده!

و ما أبعد غورها من كلمة
چه كلمۀ ژرف و بلندى!

و أنقع نطفتها من حكمة
چه جمله پر معنى و حكمت آميزى است‌؟

و قد نبهنا في كتاب الخصائص على عظم قدرها و شرف جوهرها
كه تشنگى را با آب حكمت مى‌زدايد ما عظمت و شرافت اين جمله را در كتاب خود به نام «الخصائص» بيان كرده‌ايم)