و من كلام له عليه‌السلام لما أظفره الله بأصحاب الجمل وَ قَدْ قَالَ لَهُ بَعْضُ أَصْحَابِهِ وَدِدْتُ أَنَّ أَخِي فُلاَناً كَانَ شَاهِدَنَا لِيَرَى مَا نَصَرَكَ اَللَّهُ بِهِ عَلَى أَعْدَائِكَ فَقَالَ لَهُ عليه‌السلام أَ هَوَى أَخِيكَ مَعَنَا
(پس از پيروزى در جنگ بصره در سال 36 هجرى يكى از ياران امام عليه السّلام گفت: دوست داشتم برادرم با ما بود و مى‌ديد كه چگونه خدا تو را بر دشمنانت پيروز كرد!)

فَقَالَ نَعَمْ
امام عليه السّلام پرسيد: آيا فكر و دل برادرت با ما بود؟. گفت: آرى.

قَالَ فَقَدْ شَهِدَنَا
امام عليه السّلام فرمود: پس او هم در اين جنگ با ما بود،

وَ لَقَدْ شَهِدَنَا فِي عَسْكَرِنَا هَذَا أَقْوَامٌ فِي أَصْلاَبِ اَلرِّجَالِ وَ أَرْحَامِ اَلنِّسَاءِ
بلكه با ما در اين نبرد شريكند آنهايى كه حضور ندارند، در صلب پدران و رحم مادران مى‌باشند، ولى با ما هم عقيده و آرمانند،

سَيَرْعَفُ بِهِمُ اَلزَّمَانُ
به زودى متوّلد مى‌شوند،

وَ يَقْوَى بِهِمُ اَلْإِيمَانُ
و دين و ايمان به وسيلۀ آنان تقويت مى‌گردد.