و من خطبة له عليه‌السلام لما قبض رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و خاطبه العباس و أبو سفيان بن حرب في أن يبايعا له بالخلافة و ذلك بعد أن تمت البيعة لأبي بكر في السقيفة و فيها ينهى عن الفتنة و يبين عن خلقه و علمه النهي عن الفتنة أَيُّهَا اَلنَّاسُ شُقُّوا أَمْوَاجَ اَلْفِتَنِ بِسُفُنِ اَلنَّجَاةِ
اى مردم، امواج فتنه‌ها را با كشتى‌هاى نجات درهم بشكنيد،

وَ عَرِّجُوا عَنْ طَرِيقِ اَلْمُنَافَرَةِ
و از راه اختلاف و پراكندگى بپرهيزيد،

وَ ضَعُوا تِيجَانَ اَلْمُفَاخَرَةِ
و تاج‌هاى فخر و برترى جويى را بر زمين نهيد،

أَفْلَحَ مَنْ نَهَضَ بِجَنَاحٍ أَوِ اِسْتَسْلَمَ فَأَرَاحَ
رستگار شد آن كس كه با ياران به پاخاست، يا كناره گيرى نمود و مردم را آسوده گذاشت.

هَذَا مَاءٌ آجِنٌ وَ لُقْمَةٌ يَغَصُّ بِهَا آكِلُهَا
اين گونه زمامدارى، چون آبى بد مزه، و لقمه‌اى گلوگير است،

وَ مُجْتَنِي اَلثَّمَرَةِ لِغَيْرِ وَقْتِ إِينَاعِهَا كَالزَّارِعِ بِغَيْرِ أَرْضِهِ
و آن كس كه ميوه را كال و نارس بچيند، مانند كشاورزى است كه در زمين ديگرى بكارد.

خلقه و علمه فَإِنْ أَقُلْ يَقُولُوا حَرَصَ عَلَى اَلْمُلْكِ
در شرايطى قرار دارم كه اگر سخن بگويم، مى‌گويند بر حكومت حريص است،

وَ إِنْ أَسْكُتْ يَقُولُوا جَزِعَ مِنَ اَلْمَوْتِ
و اگر خاموش باشم، مى‌گويند: از مرگ مى‌ترسيد!!

هَيْهَاتَ بَعْدَ اَللَّتَيَّا وَ اَلَّتِي
هرگز! من و ترس از مرگ‌؟! پس از آن همه جنگ‌ها و حوادث ناگوار؟!

وَ اَللَّهِ لاَبْنُ أَبِي طَالِبٍ آنَسُ بِالْمَوْتِ مِنَ اَلطِّفْلِ بِثَدْيِ أُمِّهِ
سوگند به خدا، انس و علاقۀ فرزند ابى طالب به مرگ در راه خدا، از علاقۀ طفل به پستان مادر بيشتر است!

بَلِ اِنْدَمَجْتُ عَلَى مَكْنُونِ عِلْمٍ لَوْ بُحْتُ بِهِ لاَضْطَرَبْتُمْ اِضْطِرَابَ اَلْأَرْشِيَةِ فِي اَلطَّوِيِّ اَلْبَعِيدَةِ
اين كه سكوت برگزيدم، از علوم و حوادث پنهانى آگاهى دارم كه اگر باز گويم مضطرب مى‌گرديد، چون لرزيدن ريسمان در چاه‌هاى عميق!.