---

عالم که امان نداد کس را نفسی
خوابیم نمود در هوا و هوسی

ای بیخبرانِ خفته! گفتیم بسی
رفتیم که قدر ما ندانست کسی

---

عطار

---

با صدای ترانه کرانی بشنوید:
گوهر: رباعی شمارهٔ ۶۹۰ > ابوسعید ابوالخیر
با صدای ف.الف بشنوید:
گوهر: شامگاهی > احمد شاملو
با صدای رضا مدملیل بشنوید:
گوهر: رباعی شمارهٔ ۶۹۰ > ابوسعید ابوالخیر
با صدای Fatima بشنوید:
گوهر: ترانه‌ی کوچک > احمد شاملو
با صدای shahnaz eidivandi بشنوید:
گوهر: رباعی شمارهٔ ۵۰ > شاه نعمت‌الله ولی

---

سراب تقدیم به حسینم نوشته است:

به اینکه چقدرمیتونم دوستش داشته باشم ....که حتی در ذهنم نمیگنجه..

مائده نوشته است:

دوستش دارم؟

Fuad.agir@ نوشته است:

از سرخی غروب تا سرخی طلوع تاریکی مطلقیست که زندگی من در آن خلاصه میشود...
شامگاه تقابل مابین عشق و نفرت در دلی که پوچی هستی در آخر آن را بی رحمانه در آغوش خواهد کشید!
۷ژوئیه۲۰۲۱
Fuad

ارغوان نوشته است:

آدما گاهی جایی خودشونو جا میذارن...
سالها میگذره که دلتنگ خودشون بشن...

نجوا نوشته است:

عجبم آید از آن لعل که نه چون دل سرخست
عجبم آید از این دل که چو شیشه بشکست

بیشتر بخوانید / بنویسید